Twee docenten gevaarsbeheersing aan het woord over welke gevaarsbeheersing- en/of weerbaarheidsdoelen te trainen zijn met het middel 'Obstacle Run'. De 'Obstacle Runs' schieten momenteel als paddenstoelen uit de grond en winnen meer en meer aan populariteit. Een 'Obstacle Run' is een sportief evenement met verschillende afstanden en/of thema's.
De afstanden variëren tussen de zes km en de twee en veertig km, voorbeelden van thema's zijn: modder, water, heuvels, kleuren, Viking, brothers, ontsnapte gevangenen, enzovoorts. Het ene thema is letterlijker te nemen dan het andere.
Deze evenementen gaan in principe niet om de tijd maar om de prestatie. Voor de fanatiekelingen is er vaak een aparte serie met tijdwaarneming. Deze starten als eerste serie, zodat de massa verder geen last heeft van deze fanatiekelingen en andersom. Het verschil tussen een Obstacle Run en een Survival Run is dat deze laatste veel meer de technische en conditionele vaardigheden aanspreekt en vaak wel op tijd gaat. Als je een beetje 'out of the box' durft te denken, dan zie je hoe Jasper en Joost een aantal groepen gevaarsbeheersin- en weerbaarheidsdoelen hebben laten toepassen/ervaren met als middel 'een Obstacle Run'.
"Deze evenementen gaan niet om tijd, maar om prestatie."
Joost Verbrugge:
Ik heb nu met vier groepen meegedaan aan verschillende Obstacle Runs en iedere keer is een groot succes geweest. De wisselende groepen zorgen voor wisselende doelstellingen. Het leuke aan het middel 'Obstacle Run' is dat er meerdere doelen mee te trainen zijn. Sportpsychologe Edith Rozendaal (Rozendaal, 2013) benadrukt dat mentale vaardigheden veelvuldig getraind dienen te worden in steeds moeilijkere situaties, met als doel de vaardigheden 'eigen te maken'.
Teambuiling en het stellen van het doel de finish te behalen (individueel of als groep) zijn de grootste en meest gebruikte doelstellingen. Bij één van de groepen heb ik de run gebruikt als een soort reünie. Er zijn ook andere doelstellingen te trainen; het ligt er maar aan waar jij, in overleg met je cursisten, de focus op legt. Een activiteit als deze geeft bij uitstek de mogelijkheid aan de cursisten om eens een andere kant van hun docent/trainer te zien.
Visualisatie
Visualisatie in de aanloop van het evenement is prima te realiseren mede door de vele foto's en filmpjes die op bovengenoemde sites, Facebook pagina's en YouTube te vinden zijn. Naast de promotiefilmpjes zijn er voldoende mensen die met een zogenaamde 'Go pro' camera het gehele parcours van een vorige editie hebben gefilmd (terug te vinden op YouTube).
"Lichaamsbeweging is een voortreffelijke manier om angst te bestrijden." - Servan Schreiber
De organisatoren geven kort van te voren een plattegrond van de route, met daarop de obstakels ingetekend of schetsen van nieuwe hindernissen. Ook deze kun je tijdens je voorbereidingen gebruiken.
Tijdens het evenement zelf kun je de individuele deelnemer prima laten trainen met visualiseren van een relatieve kleine, overzichtelijke opdracht (het obstakel). Hij/zij krijgt de gehele tijd voorbeelden van andere deelnemers en kan bekijken wat voor hem/haar de beste manier lijkt om de hindernis te nemen.
Gun de deelnemer daarna even de tijd om in zichzelf te keren en te zien (en voelen) hoe hij/zij de hindernis neemt. Zorg ervoor dat de cursist positief visualiseert. Het is niet verkeerd als de cursist ziet hoe andere deelnemers de hindernis niet halen. Dan ziet hij/zij ook dat deze deelnemers niet gewond raken. Voorkom dat je cursist bij voorbaat denkt dat hij/zij de hindernis ook niet haalt. Het doel moet helder en positief geformuleerd blijven.
Focus/aandacht cirkels
Bij de moeilijkere hindernissen staat vaak publiek, je teamgenoten moedigden je goedbedoeld aan, andere deelnemers willen de hindernis graag doen en passeren je en vele andere afleidingen kunnen je van je taak afleiden. Deze directe afleiders kun je inzetten als hulpmiddel om een cursist te leren niet op deze afleidingen te letten. Desnoods kun je zelf nog wat extra afleiders inbouwen.
De zes cirkels van Eberspächer (Rozendaal, 2013) kunnen tijdens de run, met of zonder jouw hulp, aan bod komen bij je cursisten. Maak het alleen niet te bont; het blijft jouw taak om te zorgen dat de cursisten weer terugkomen in cirkel 1. Je coaching moet wel aanvaardbaar blijven en dat is moeilijk als cursisten door jouw toedoen in cirkel 6 terecht komen.
"Situaties waarin je met je cursisten kunt trainen en het focussen op een rustige, diepe buikademhaling."
Hartcoherentie
De wedstrijdspanning (cognitief en fysiek) vooraf, het 'opzwepen van de deelnemers aan de start', een hoge of moeilijke hindernis, koud water of lang kruipen/tijgeren zijn voorbeelden van situaties waarin je met je cursisten kunt trainen in het focussen op een rustige diepe buikademhaling.
Door deze ademhaling komen onder andere hormonen die voor stress en ontspanning zorgen meer in balans met elkaar. Ook komen lichaam en geest wat meer tot rust en dit fenomeen noemt men tegenwoordig 'hartcoherentie'. Tijdens deze ademhalingsoefening is de focus/visualisatie op een bepaalde plek van je lichaam of op de ademhaling zelf een belangrijke component om die coherentie te verkrijgen.
De cohenterie van het hartritme betekent een echte energiebesparing voor het organisme (Servan- Schreiber, 2012).
Fysiek en mentaal incasseringsvermogen
Blauwe plekken, schaafwonden, modder tot achter je oren, doorweekte kleding en een vermoeid lichaam zijn een zekerheid tijdens deze runs. Daar waar cursisten in de dojo wel eens stoppen omdat een techniek net te hard werd uitgevoerd, gaan ze hier door omdat het erbij hoort of hun eigen schuld is. Je beroep of je taak uitvoeren terwijl alles tegen zit, gaat hier hand in hand met een glimlach en ondersteuning van elkaar. Let wel op, want soms zit er meer achter zo'n glimlach en krijg je ineens een kluit modder in je gezicht geduwd. Het trainen van de hier beschreven verschillende tools (en/of andere tools) zorgen ervoor dat cursist zichzelf 'pusht' zijn/haar incasseringsvermogen te vergroten.
Het mooiste wat ik tot nu toe met 'Obstacle Run' heb bereikt, is dat twee cursistern die (met tegenzin) meededen omdat de 'peer pressure' (groepsdruk) te groot was om op dat moment weestand te bieden, terwijl zij zichzelf later zelfstandig voor een andere Obstacle Run hebben ingeschreven. De vraag is trouwens of ik dit heb bereikt of dat deze cursisten het hebben bereikt...
Mocht je ook een keer mee gaan doen aan een Obstacle Run en zie je een groep voorbijkomen die met modder naar elkaar gooit, iedereen nat spat en veel lacht en schreeuwt?! Kijk dan eens goed... grote kans dat je mij ziet.
Jasper Verhoeven:
Op mijn initiatief heb ik me, samen met een aantal deelnemers aan mijn bokstrainingen, ingeschreven voor Mud Masters in Venlo. De groep krijgt steeds meer deelnemers die elkaar niet kennen en om het teamgevoel te versterken, neem ik iedereen op sleeptouw. Zoals Joost al schreef, zijn deze uitdagende parcoursen een ultieme boost als het gaat om teambuilding en doorzettingsvermogen en dat kan mijn boksgroep wel gebruiken!
Thuis aangekomen deel ik het nieuws met mijn vriendin. "Wat ga je doen?", zegt ze verbaasd. In de modder kruipen en door ijswater zwemmen? Nog niet misschien, dat ik daar aan mee ga doen. Ik kan daar echt de lol niet van inzien. En haha, nee schat, echt veel plezier, maar ik kom ook niet kijken. Shit man, denk ik. Hoe kan ze dit nu niet begrijpen? Dit is waar de mannen zich van de jongetjes onderscheiden! Waar de Alfa-mannen hoogtij dagen vieren, niet opgeven, ploeteren tot het bittere eind en bij de finish gebroederlijk een pintje drinken en napraten over de lastige stukken in de race. Waar wij, de mannen, kunnen doen waar we goed in zijn, rauzen!
"Toch is de doelgroep veel breder, sowieso zijn we met duizenden gelijkgestelden."
Toch is de doelgroep veel breder, sowieso zijn we met duizenden gelijkgestemden. Jonge mannen, oudere mannen en veel vrouwen. Ik kan me zo voorstellen dat iedereen zijn eigen reden heeft om mee te doen; voor de lol, om je uithoudingsvermogen te testen, samen een doel te behalen, iets stoers te doen, laten zien wat je waard bent.
Maar ook, in het kader van weerbaarheid, je grenzen kennen en aan durven geven, om hulp kunnen vragen en luisteren naar je eigen lichaam. En, aan de andere kant, hoe ga je om met tegenslag? Wat als je op sommige punten minder sterk bent, dan je dacht? Zak he verder in de modder of kun je het oppakken als een uitdaging voor de volgende keer. Mud Masters kan in vele persoonlijke doelstellingen voorzien.
Ik zie om me heen trotse gezichten, rechte houdingen, mensen die lachen, mensen die elkaar omhelzen. De sfeer doet denken aan Nederland zien winnen op het WK: gebroederlijk, samen één zijn, saamhorigheid en respect voor elkaars prestatie. Ik zie dat er onderling veel handen worden geschud als dank voor die extra hand, dat duwtje in de rug. Het bereiken van de finish heeft me een machtig gevoel gegeven en ik zie dat gevoel bij anderen in hun houding terug. Mensen ogen trost, lopen rechtop, maken goed oogcontact en gebruiken hun stemgeluid. Laten dat nu net de dingen zijn die wij als weerbaarheidstrainers/gevaar beheersers willen voor onze deelnemers!
Ik kan me niet voorstellen dat iemand hier niet voldaan naar huis gaat. Tenzij je mijn vriendin bent natuurlijk, die snapt er nog steeds helemaal niks van.